Beter een goede buur…

Ik las bij Sofinesse een warm pleidooi voor de Brugse Poort en de behulpzame en lieve buren daar. Zelf woon ik pal in het centrum, maar ook hier heerst er veel warme burenliefde. En ik ben daar zo blij mee. Die mensen hebben al zo onnoemlijk veel gedaan voor ons.

Toen Figo oud en gebrekkig werd, ging onze buurman op sommige dagen twee keer met hem op wandel. Toen die buurman zelf ziek werd, gingen wij met zijn hond wandelen en op de dagen dat we moesten werken, ging een andere buurman met Figo op stap. Verschillende buren steken al eens boekjes en ander gerief voor de kindjes binnen. Onze plantjes ten voordele van de voetbal waren op een kwartier tijd uitverkocht. Toen ik nadat ik de kindjes van het sportkampje had opgehaald vaststelde dat het zwemgerief van de Dochter niet mee was, kon ik de kindjes gewoon even bij de buren droppen zodat ik alleen snel over en weer naar de sporthal kon fietsen. Ze werden daar met open armen ontvangen. Nu onze hond er niet meer is, mogen we op elk moment met de buurhond wandelen als we dat wandelen te hard missen. En deze middag gaat onze buurman Harry en mij naar de dierenarts brengen met zijn auto omdat ik het niet zie zitten het arm konijn in een transportbox op de fiets of te voet te vervoeren. Deze zomer was er in de straat hierachter een buurtBBQ en dat was een van de gezelligste namiddagen ever. De stad anoniem, koud en kil? Absoluut niet! Vroeger bij mijn ouders woonde ik ‘op den buiten’ en behalve dat iedereen altijd alles had gezien en wist van elkaar, was het daar veel meer ieder voor zich…