Het viel me plots op dat ik alleen maar dingen uit mijn agenda schrap tegenwoordig. Concert: geschrapt. Theater: geschrapt. Reis: geschrapt. Hobbies kinderen: geschrapt. Bosklassen Zoon: geschrapt. Paasfeest: geschrapt. Eitjesraap in de wijk: wellicht ook geschrapt. Van Eyck expo: geschrapt.
Dat kan altijd gebeuren natuurlijk, maar nu is het zo vaak en vooral, er lijkt helemaal niets voor in de plaats te komen. We annuleren onze reisplannen maar hebben nog geen flauw idee of en wat er in de plaats zou kunnen komen. Organisatoren van events laten weten dat ze ons ooit iets gaan laten weten, maar dat het lang zou kunnen duren eer ze beslissen of ze ons geld terugkrijgen of niet of dat er een nieuwe datum komt voor het event.
Wat er dan wel in de plaats komt? Online meetings van de kinderen. De komende dagen elke dag wel eentje, telkens op een ander moment. Onze eigen mac wou de software vanmiddag niet draaien dus ik moest even mijn werklaptop aan de Dochter lenen en dan kon ik daar toekijken hoe al die kindjes aan het vertellen waren over hun gelezen boekjes of geknutselde dingen, heel grappig wel.
Normaal heb ik enorm nood aan dingen om naar uit te kijken, zoals een reis of een concert. Tegenwoordig leef ik heel erg in het nu. En dat lukt. Het gebrek aan perspectief maakt me niet gek. De bedoeling is ook niet om te zeuren over al die geschrapte leuke dingen. Het is nu zo. Ik ga vooral heel blij zijn als we hier allemaal gezond en wel doorkomen. Want nu de statistieken dag na dag slechter worden en zelfs kinderen en jonge actieve mensen beginnen sterven, loopt de stress en de angst hier soms wel wat op. Allemaal veilig blijven, dat is nu belangrijk. De rest zien wel later wel. Hoogtepunt van de week zijn de uitzendingen van De Mol en de frietjes op vrijdagavond…