Mooie dag vandaag. Koud maar een zalige herfstzon die van dat fotogeniek warm licht geeft. En een mooie zonsopgang vanmorgen. Helaas wou de puppy naar slechte gewoonte niet wandelen. Samen met de kinderen dat lukt wel, maar als ik hem voor ik begin te werken alleen nog even uitlaat, weigert hij alle medewerking. Tot we op het verste punt zijn en aan de terugtocht beginnen, dan staat de lijn strak gespannen en zou hij het hele stuk stormen. Gevolg: na de wandeling is hij totaal nog niet moe en valt mij aan terwijl ik aan de keukentafel zit te werken. Hij bijt in mijn schoenen, mijn benen, probeert vanalles te stelen en op te eten, staat te keffen bij de konijnen,… Geweldig goed voor de focus. Gelukkig is hij net in slaap gevallen.
Door corona kunnen we kinderen niet naar de grootouders. Gevolg is dus dat ze op woensdagmiddagen heel de tijd thuis zijn. Ook geweldig voor de concentratie. Moesten we ze heel de middag laten gamen en Youtube kijken zou er geen probleem zijn, maar we hebben graag dat ze ook eens wat anders doen natuurlijk… Zo ging de Dochter vorige week vrolijk aan de slag met plasticine. Die is wel heel creatief. Alleen daarna opruimen is zo niet aan haar besteed.
Eigenlijk zou ik met hen naar buiten willen, het is mooi weer, maar ik heb tijdens de verlengde herfstvakantie al veel verlof moeten opnemen en eigenlijk heb ik gewoon teveel werk om nu nog vrij te nemen. En bij de wederhelft is het nog veel erger gesteld dus die moet ik het zeker niet vragen.
Vanavond moet ik online opleiding geven, wel maar een half uurtje. Maar het wordt toch weer een lange dag. Korte presentaties hier en daar fietsen langs alle kanten door mijn zo al strakke deadlines nu het jaareinde nadert en alhoewel ik echt blij ben dat ik 100% kan thuiswerken mis ik nu wel zowat de afstemming met collega’s soms. Ieder zit toch meer op zijn eiland.
De verjaardagen van de kinderen zijn gevierd, wat betekent dat de mijne stilletjes nadert. Normaal zou ik al een goed restaurant hebben geboekt, maar dit jaar is dat uiteraard geen optie. Geen ramp, maar het doet me beseffen dat het al zeker 8 maanden geleden is dat we nog eens een uitje als koppel hebben gehad, een etentje op de huwelijksverjaardag deze zomer niet meegerekend. Babysitkosten hebben we niet meer. Geen cinema meer gedaan, geen theater, amper nog gaan eten. In de zomer miste ik het eigenlijk niet omdat we heel veel dingen buiten deden en ik vaak buiten ook dingen deed met vrienden en vriendinnen. Maar nu het echt koud begint te worden en vroeg donker valt dat ook meer en meer weg, zeker nu ook de cafés weer gesloten zijn en mensen niet meer graag het openbaar vervoer nemen (de meeste vrienden wonen wat verder weg).
De zwemlessen werden voor de zoveelste keer stilgelegd. Zoon was voor de derde keer aan hetzelfde niveau bezig en had er totaal geen motivatie meer voor. Het was gelukkig ook het hoogste niveau van de door de stad aangeboden lessen dus het is geen grote ramp, maar ik vind het ook wel spijtig want daar werd er wat aan de techniek gewerkt en dat kan hij echt nog wel gebruiken, zeker wat de crawl betreft. De Dochter zou in februari mogen starten in een volgend groepje, maar is daar eigenlijk nog niet klaar voor, aangezien ze van dit niveau enkel twee keer de eerste paar lessen heeft gehad en het dan telkens werd stil gelegd door corona. Het begin beheerst ze prima, maar net in die laatste lessen werken ze toe naar de evaluatie en naar een nieuwe mijlpaal, bv in haar geval 50 meter zwemmen. Als ze haar nu in een groep steken waar die 50m zogezegd verworven is, gaat ze niet echt mee kunnen. Maar voor de derde keer dit niveau doen met weer die eerste opbouwende lesjes gaat haar ook niet echt boeien denk ik…
Voor de rest is ’s avonds uitgeput in de zetel ploffen en Netflixen zowat het lichtpunt van de dag, samen met de fratsen van Cosmo, die doorgaans tussen 20 en 22u compleet hyper is en alles aanvalt wat beweegt en niet beweegt. Wat beter is dan wanneer hij die bui heeft tussen 23 en 1 u natuurlijk want dat gebeurt ook al eens. Ik mis een beetje perspectief, kunnen aftellen naar iets leuk, dromen van de zomer en al aan reizen beginnen denken en plannen. Op zich ben ik absoluut geen fan van familietoestanden en de kerstdagen, maar zelfs die begin ik nu een klein beetje te missen…