Maand: maart 2004

zeehondenjacht

Bron: www.gaia.be
 
Dit jaar dreigt de geschiedenis in te gaan als het jaar van het grootste bloedbad op het ijs sinds 1967: meer dan 300.000 jonge zeehonden van een paar weken oud werden toen gedood.
Dit moet stoppen! GAIA roept daarom iedereen op om te protesteren. Met het schrijven van een protestbrief naar de Canadese regering helpt u de zeehonden.

Het Wereld Natuur Fonds Canada steunt deze slachting van 1 miljoen Canadese zeehonden.
Tot verbijstering van internationale dierenbeschermers heeft de Canadese afdeling van het Wereld Natuur Fonds (WWF) in een recent intern document verklaard geen bezwaren te hebben tegen de barbaarse jacht op 1 miljoen zadelrobben en klapmutsen, in de komende 3 jaar aan de Canadese Oostkust.
De jacht zal vanaf begin maart in volle hevigheid losbarsten en duren tot medio mei.

Op de website van Gaia kan je een protestbrief sturen naar de Canadese regering en het WWf Canada.

http://www.gaia.be/nl/canada.php

Zomeruur

Ultrakort maar fijn weekend gehad. Ultrakort met dank aan werken op zaterdag en het zomeruur, wat samen dus een weekend oplevert van 23u. ’t Is de moeite. Maar kom.
Ik geraak totaal niet aangepast aan dat nieuwe uur, gisteren gegeten op de meest onmogelijke tijdstippen, ’s avonds mijn bed niet ingeraken (laat opgestaan dus totaal niet moe) maar er natuurlijk vanmorgen dan ook niet uitgeraakt en nu ben ik dus zo suf als een gedrogeerde tuinkabouter. Heb de hele middag zitten geeuwen, en nu zit ik gewoon aan mijn bed te denken. Nu ja, morgen beter.
 
Een voordeel van dat zomeruur; de lente is blijkbaar weer in het land! Gisteren alvast een terrasje gedaan. Héérlijk! Beetje gewandeld ook, lekker relax in het zonnetje. Beetje ontspannen voor de drukte van deze week en de gegarandeerde chaos van volgend weekend…

Mooi weer vandaag

Wat een zalig weertje! Beetje fris, maar dat zonnetje, zaaaaaalig!
 
Het is weer een eindje geleden dat ik hier nog iets ben komen schrijven… I know… Maar ik heb naar goede gewoonte wel een ton excuses hoor: ten eerste is de pc thuis zo danig terminaal dat mijn blog van daaruit updaten ongeveer een uur kan duren, afhankelijk van of hij om de 2 dan wel 10 minuten crasht. Daarnaast is het op het werk momenteel zo druk dat ook daar amper ooit tijd rest om eens iets te bloggen, en als ik wel pauze heb, ben ik te moe. Ja, het is altijd wat… Bovendien is het met de verhuis op een week afstand nu behoorlijk druk! En spannend! Aaaaaaaaaaaaaaaah (hysterische gil)…
Maar positief spannend hoor, ik vind elke seconde ervan heerlijk!
Vandaag nog een nieuw treinabonnement gehaald, one small step for mankind, maar wel een stap dichter bij samenwonen, dus reden genoeg voor pure euforie.
Nee mensen, ik héb niks gedronken of gepakt, ik ben gewoon in mijn nopjesssss!
 
Verder nog leuk nieuws, mijn lief heeft als samenwoonverrassing alvast kaarten voor Werchter besteld… Ongelofelijk he… We gaan de dag dat Lamb en de Pixies enzo komen. Ik kijk er echt al naar uit! Zo’n affiche!!!
 
Een grote goed nieuws show dus. Is er dan niks negatiefs in mijn leventje? Best wel hoor, er is momenteel een groot storend minpunt, en het zit rechtsonder in mijn mond, en het heet wijsheidstand. Een echte pest. Bah bah bah…

Nr 4991 was…

Naar trouwe gewoonten heeft de 5000e bezoeker zich niet gemeld (gij onbekende snoodaard!), maar wie zich wel gemeld heeft en dus een vermelding verdient, was nummertje 4991, en dat was Aude (link naar haar blog vind je in de kolom “Gelinkt” aan de rechterkant).

Groot nieuws

Er zijn al maanden veranderingen op til in mijn leventje. Grote veranderingen. En toch heb ik er op dit blogje nog met geen woord over gerept. Waarom weet ik niet. Misschien omdat ik onlangs ben geconfronteerd met de onveiligheid van communicatie via het internet, wat je wantrouwiger maakt. Maar de pot op met alle mensen met slechte bedoelingen, dit is tot nader order nog steeds mijn blogje dus kan ik hier perfect op schrijven wat me bezighoudt!
 
Dus grote stap in aantocht, en wel: samenwonen!
Ja, je leest het goed. Josie woont nog steeds onder de veilige vleugels van haar mammie en pappie en heeft nu besloten dat het tijd is om daar eens vanonder uit te kruipen en de eigen vleugels uit te slaan. Door jaren van kotbestaan in het mooie Leuven (zucht, wat mis ik die stad) is er al wel danig met de eigen vleugels geklapperd en geflapperd, maar echt op eigen poten staan kun je het studentenbestaan toch bezwaarlijk noemen. Maar het heeft me wel al veel bijgebracht.
Dus ja, over een paar weekjes volgt de grote stap, en nu zitten we midden in de chaos van de voorbereiding. Aangezien mijn lief noch ik erg getalenteerde planners zijn, kan je wel degelijk van een chaos spreken, maar we raken er wel. En wat niet voor de verhuis geregeld raakt, doen we wel nadien, het is hier immers België, het is niet alsof we in de brousse van honger zullen omkomen…
 
Bij deze, iedereen die tips heeft hoe de dingen wel, dan vooral niet aan te pakken, ze zijn welkom!
 
Josie-die-toch-een-klein-beetje-drempelvrees-heeft-maar-langs-de-andere-kant-razend-enthousiast-is