Dilemma’s

Een mens omringt zich graag met gelijkgestemden. Mensen die hetzelfde denken over bepaalde onderwerpen, die hetzelfde tegen de dingen aan kijken, die hun leven op een gelijkaardige manier inrichten of gelijkaardige keuzes maken. Soms kan het best schrikken zijn wanneer je weer eens tot het besef komt dat zoveel mensen radicale andere visies hebben. Waar bepaalde dingen voor jezelf zo vanzelfsprekend zijn, zo’n gegeven dat je ze amper nog in vraag stelt. 

Natuurlijk is het goed om niet té zeker te zijn en om je eigen keuzes af en toe eens in vraag te stellen. Niet elke dag want een mens heeft ook wat stabiliteit en zekerheden nodig. Maar het is fijn toeven in een cocon met gelijkgestemden…

Maar soms schrik ik ervan, van de dingen die mensen zeggen of doen.

Bijvoorbeeld mijn tante die vertelt hoe ‘de mensen’ het soms raar vinden dat zij durft rond te lopen in een bepaalde winkelstraat hier in Brussel. Een straat waar ik bijna dagelijks passeer en waar absoluut niets speciaal aan is behalve dan dat alle winkels worden uitgebaat door mensen met roots die buiten België liggen. Ik vraag me echt af wat ‘de mensen’ dan denken dat je zal gebeuren als je hier doorloopt. Op klaarlichte dag.

Of wat te denken van de supersympathieke familieleden die het doodnormaal vinden om met de auto naar de bakker te gaan ook al sta je er op enkele minuutjes te voet of met de fiets. En die ik nog nooit een stuk fruit of amper groenten heb zien eten maar wel de nodige wijn, vlees en cola. Maar die wellicht met even grote argusogen kijken naar onze keuzes en voedselpatroon. Ik heb die doodgraag en wil niet overkomen als de oersaaie en bovendien vervelende groene, maar dit soort keuzes stoot wel tegen de borst.  Voor zoveel mensen is klimaat en gezondheid écht geen thema, blijkbaar. Het is veel belangrijker dat ze overal naartoe kunnen rijden en parkeren voor de deur…

En dan trek ik de beerput van de ‘Mommy wars’ nog niet open, waar je als ‘maffioso’ of extremist wordt versleten gewoon omdat je de waarheid durft te zeggen over kunstvoeding, suiker, te vroeg vaste voeding of het rondrijden van je kind in een maxi cosi op onderstel, om maar iets te zeggen…

Ik vind het soms trouwens behoorlijk moeilijk, mensen die ik graag heb aanspreken op dingen die ze ‘fout’ doen. Fout doen is natuurlijk fout gezegd van mij en iedereen is vrij om te doen wat hij of zij wil, maar van sommige keuzes heeft de wetenschap ondertussen wel aangetoond dat ze nu eenmaal minder goed zijn. En dan wil ik daar soms iets van zeggen.

Nu ik het hier allemaal neerschrijf besef ik pas dat ik in de praktijk meestal mijn mond dicht hou en blijf houden. Omdat ik niet graag de maffioso en de extremist en de geitenwollensok ben. Omdat ‘vrijheid blijheid’ zo’n essentiële waarde is van onze samenleving. Omdat de meeste dingen gedaan worden met de beste bedoelingen en vanuit overtuiging dat het goed is. Maar dat bepaalde dingen mij toch bijna fysiek pijn doen, zoals een zwangere vrouw alcohol zien drinken of iemand een kind/medemens/huisdier zien pijn doen of slecht behandelen. En dat ik wou dat ik het allemaal goed kon uitleggen en charismatisch kon zijn zoals bepaalde andere mensen zijn die mij inspireren en anders over de dingen hebben doen denken. Maar dat ik dat nu eenmaal niet ben.