FilmFestival: Little Miss Sunshine

De stad Gent heeft de fijne gewoonte om tijdens het Filmfestival steeds ook een voorstelling te organiseren die gratis is voor de Gentenaars. Enige vereiste is dat deze film doorgaans geprogrammeerd wordt om tien uur ’s morgens op een zaterdag en dat je dus op tijd uit je nest moet zien te raken…

Vorig weekend was het dus weer zover, en kon je gratis naar Little Miss Sunshine, een roadmovie van Jonathan Dayton & Valerie Faris. Deze film maakt deel uit van het plus parcours, een selectie films gericht op de actieve 55-plusser en samengesteld door Roel van Bambost. Wat uiteraard niet wil zeggen dat jongere mensen niets te zoeken hebben in deze films… De film werd ingeleid door iemand van het Filmfestival en ook, en dit voor de laatste keer, door Frank Beke.

Little Miss Sunshine behoort zeker niet tot de ‘moeilijke’ of donkere festivalfilms. Het is waarschijnlijk een van de meest lichtvoetige films die er deze editie te zien is. Desondanks was het de film een publiekslieveling op het Sundance filmfestival en is het de film waar ik me tot hiertoe het meest mee geamuseerd heb.

Het verhaal is simpel, de personages zijn licht karikaturaal en erg grappig, maar zitten ook volledig juist.

De zevenjarige Olive is gefascineerd door miss-verkiezingen, alhoewel het kind absoluut niet het lichaam heeft van een kleine miss; een beetje mollig en een grote bril zijn niet bepaald de attributen die de doorslag geven in zo’n verkiezing. Maar het meisje gaat er volledig in op, wordt ook nog eens opgejut door haar op winnen-gefocuste goeroe achtige vader en wanneer een andere deelnemer uit de lokale verkiezing gediskwalificeerd wordt, mag Olive naar de grote verkiezing in Californië. Omdat vliegen van Albuquerque naar Redondo Beach in Californië te duur is en de suïcidale Proust-kenner oom Frank niet alleen mag achterblijven van de psychiater, gaat dan maar het ganse gezin mee op tocht, in een krakkemikkig VW-busje.
Het ganse gezin, dat is Olives broer Dwayne, die 7 maanden voordien besloten heeft geen woord te zeggen zo lang hij niet geslaagd is in het toelatingsexamen van de militaire academie en zich daar erg strikt aan houdt. De grootvader die uit zijn service flat is geschopt wegens heroïnegebruik en die Olive coacht in haar act voor de miss-verkiezing (een act die voor de nodige verrassingen zal zorgen bovendien). Vader Richard die een eigen stappenprogramma voor succes heeft ontworpen en dit nu wanhopig via workshops en een boek aan de man probeert te brengen, zonder veel succes overigens. En tenslotte moeder Sheryl die deze bonte verzameling in het gareel tracht te houden…
Resultaat is een bij momenten hilarische, maar even goed ontroerende en soms subversieve feelgoodmovie.
Eerder vandaag ook verschenen op Gentblogt, waar je uiteraard ook terecht kan voor een boel ander festivalnieuws…