Zo ergens tussen nu en 13u wordt mijn ma geopereerd. En ’t is serieus. We weten het pas sinds dinsdag bijvoorbeeld, en toch nu al onder het mes. Om maar te zeggen.

Ik pak hier dus sebiet mijn biezen en ga een of meerdere dagen thuis kamperen, vandaar uit kan ik makkelijker naar het ziekenhuis (Leuven).

Heb ze net nog aan de lijn gehad en ze houdt de moed er stevig in, maar het zijn verdomd zware dagen. ’t Is niet omdat ik over luchtige dingen schrijf, dat ik er niet mee in mijn kop zit bijvoorbeeld. Soms heeft een mens gewoon geen zin om er teveel aan te denken.

Maar nu ga ik ze dus wat gezelschap houden daar in dat mottig ziekenhuis (ik haat ziekenhuizen) en ik zie wel wat de volgende dagen brengen.